Στάθης Σ.
Μένω.Κύκλωψ.
Αναστολή βυθίσεως.
Η Νύχτα ταΐζει τους λύκους της στον Υμηττό.
Κάτω απ’ τις αντένες των τηλεοράσεων περνάει μαύρος μέσα στη νύχτα ο χρόνος, ως το 2060.
ως το 2060,
ως το 2060
φθάνουν οι πρόνοιες του Μνημονίου.
Έως το 2060 το Σύνταγμα θα ορκίζεται στο Μνημόνιο.
Ο Γεώργιος Παπανδρέου θα έχει πεθάνει.
Εγώ θα έχω πεθάνει.
Το Μνημόνιο όχι.
«Δεν ξέρω», λέει ο ¶νθρωπος Που Γελά, «πώς θα είναι η Ελλάδα το 2060»...
... ούτε από πού θα περνά ο 25ος Μεσημβρινός,
δεν έχω ηλεκτρικές φωτογραφίες απ’ το μέλλον...
Δεν ξέρω αν το μέλλον θα σηκώνει επισκευές. Ούτε αν θα έχουν δικασθεί οι προδότες,
δεν ξέρω αν το μέλλον θα έχει ειδήσεις σε καλές τιμές.
Εμένα μου έβαλαν τελεία.
***
Πόσες ακόμα προεκλογικές εκστρατείες; Οι ζωές των πιο πολλών μου φίλων απέχουν λίγα γράμματα η κάθε μια απ’ το ωμέγα.
Βαρέθηκα πια η Τετάρτη νά ’ναι τα αντίποινα της Τρίτης.
Τα είπαμε όλα, μας άκουσαν μόνον εκείνοι που αγαπούν το φως των κεριών. Γιατί να συνεχίζουμε ομιλούντες;
Νηστέψαμε με ζωγραφιές. Και μας ξέσκισαν με τόκους τα λαμόγια. Γιατί να συνεχίζουμε ομιλούντες;
Ας ταΐζει η Νύχτα τους λύκους της στον Υμηττό. Θα έχω πεθάνει όταν κατεβούν στην πόλη.
Μισή σελίδα ζωή όλη κι όλη.
Αλλά δεν φύλαξα ποτέ σκοπιά στο πέρασμα των σκύλων. Δεν τους άνοιξα τον δρόμο.
Μη μιλάς λοιπόν τώρα. Τραγούδα. Για να μη σε ακούσει κανείς. Τέλειωσε η εποχή.
Δεν ωφέλησαν οι εύφλεκτες γραμματοσειρές.
Οι αχυράνθρωποι που έβαλαν ενέχυρα τις ζωές των παιδιών σας, αυτοί που με βόμβες νετρονίου ανέβασαν την αξία των ακινήτων
αφήνοντάς τα άδεια από ανθρώπους, αυτοί έφεραν σήμερα το Μνημόνιο
και το έστησαν στην κεντρική πλατεία. Μια στήλη μάρμαρο, με χαραγμένα ωραία ελληνικέισον, να διαβάζουν
οι πολίτες και να αυτορρυθμίζονται για τις μεταρρυθμίσεις, πόσο θα ζει ο πασαείς και πώς θα πηγαίνει πιο καλά
του σκοτωμού.
Μια μαϊμού κι ένας Γκοτζίλας. Και δυο-τρία στιχάκια με περιλαίμιο για τον καθένα, οι διαφημίσεις που του ανήκουν, οι δεξιώσεις (για τις διώξεις)
και μια πτωτική πτωχική δημοτικότης, ίσα να ψωμοζούμε -να ψωμοζείτε δηλαδή, διότι εγώ θα πεθάνω- έως το 2060
με τους επιτρεπόμενους ελιγμούς ανάμεσα στους λυγμούς. Διότι, τυφλοί τα όμματα, δεν είδαμε
ψηλομύτηδες τα ώτα, δεν ακούσαμε,
όταν μας προειδοποιούσαν οι γραφικοί.
***
Τώρα ο ιωνικός θερινού ρυθμού σπασμός, ο έρως, δεν ωφελεί, απαγορεύθηκε από το Μνημόνιο.
Και βλέπω
βουστροφηδόν τις στρατιές των νέων να πλανώνται, σαν αράδες πάνω στο λευκό χαρτί πέρα-δώθε -επιζήστε αδέρφια, φθάνουμε στη σύνταξη!-λίγο ακόμα!-κουράγιο! Ενθαρρυντικές προτροπές. Πολιτικώς ορθές και τέζα.
Ο Γκούφη στους Δελφούς!
Και σε μια αέναη περιστροφή επιστροφής το περίστροφο του Γιωργάκη. Αυτό με το οποίον έκανε τις μπλόφες ο μεγάλος. Το αυτεπίστροφον περίστροφον. Κρεμασμένο ψηλά με τα τρόπαια στης Έφεσος τον ναό...
Χάσαμε.
Ταΐζει τους λύκους της η Νύχτα στον Υμηττό.
***
Ρινίσματα θα μείνουν απ’ τα ονόματά μας. Και τα λάθη μας στη λήθη παραδομένα, σαν διασκευές σε παλιές μουσικές θα ακούγονται, μόνον από εκείνους που θα απορούν με τη βλακεία μας, τις επιλογές μας, τους τρόπους μας, λίγο πριν το 2060...
Εντολές εξώσεως για τους ανθρώπους.
Κι εντολές οξειδώσεως για τα αγάλματα.
Αυτό κατόρθωσαν οι ψήφοι μας, οι διαδηλώσεις μας, οι γιορτές και τα γλέντια μας.
Στη χιλιετία που βιαζόταν να τελειώσει.
Για να ξαναρχίσει απ’ την αρχή με παιδάκια στα φανάρια, παιδικά όργανα στα παζάρια και παιδικά όνειρα για τρελές μπίζνες.
Ο γύρος του κόσμου σε 80 πολέμους.
Κι εγώ, ο Λόρδος Τζιμ κι ο καπετάν-Φασαρίας είπαμε να κάνουμε στη ζωή μας τον γύρο του κόσμου σε 80 «γύρους του θανάτου»...
Με εφτά ψυχές κι οχτώ αιωνιότητες, ξεκινήσαμε.
Και μας έχτισαν με ένα Μνημόνιο.
-----------------------------------------------------------------------------------------
Λέω τώρα «θάλαττα-θάλαττα» κι είναι απλώς το password για ένα Σαββατοκύριακο με πληρωμένη πλήξη, πινακίδες κι άδεια κυκλοφορίας να πας και νά ’ρθεις-
-εσύ, ένας απ’ τους Μυρίους!
Κι εμείς. Τα ασχημόπαπα που έγιναν εύσχημα προσχήματα.
***
Για αυτό πια μόνον ένα μπορώ, μέλλων άλλωστε νεκρός, προφυλαγμένος (θα έλεγα, ελλοχεύων) στο νεφέλωμα με τις εύκολες ρίμες που σκάρωσα στη ζωή μου, μόνον ένα πια μπορώ
ύστερα από ενός αιώνα χιόνια: να ακούω:
Την Αμαζόνα να θηλάζει τους λύκους της στον Υμηττό...
ΣΤΑΘΗΣ Σ.